Spiegelingen

‘Kentering van het getij’

Op de grens van eb en vloed

rafelt het water.

Ontmoeting van

tegenstromen

die samengaan.

Een witte rand markeert de scheiding

De ene komt, de andere wijkt

De boei ervaart

verankerd op zijn plek

wanneer geef ik mij over?

Krachtig nieuw water,

koud en onaangenaam.

Niet aan te ontsnappen,

Broodnodig

Ans Kremer, Lauwersoog, april 2017

De Ziel,

vanwaar, waarheen?

De ziel kent geboorte noch dood,

begin noch einde.

Zonde kan haar niet raken,

noch kan deugd haar in verrukking brengen.

Wijsheid kan haar niet doen opengaan,

noch kan onwetendheid haar verduisteren.

Zij is altijd geweest en zij zal altijd zijn.

Zij is het wezen zelf van de mens

en al het andere is haar bedekking,

zoals een lamp over het licht.

De ontplooiing van de ziel komt vanuit

haar eigen kracht en wordt voleindigd

wanneer zij de banden met de lagere gebieden

doorbreekt.

Zij is vrij van nature en ziet uit naar vrijheid

gedurende haar gevangenschap.

Al ‘s werelds heilige wezens werden heilig

door de ziel te bevrijden, want de vrijheid

van de ziel is het enige doel

in het leven.

Hazrat Inyat Khan